De Anarchisten, les anarchistes,Vertalingen, Léo Ferré, frans leren
De Anarchisten
Er zijn er minder dan 1 op de honderd en toch bestaan ze
De meesten zijn Spaans, waarom kom daar maar eens achter
Je moet geloven dat in Spanje men hen niet begrijpt
De Anarchisten
Zij kregen alles op hun kop
De klappen en de stenen
Zij schreeuwden zo hard
Dat ze nog steeds kunnen schreeuwen
Ze hebben hun hart vooraan
En hun dromen in het midden
En hun ziel afgeknaagd
Door stomme ideeën
Minder dan één op de honderd en toch bestaan ze
De meesten zonen van niets of van zo weinig
Dat je hen alleen maar ziet als je bang van hen bent
de Anarchisten
Zij zijn honderdtien maal gestorven
Voor niets en waarvoor?
Met de liefde in de hand
Op tafel of op niets
Met een koppige air
Die het vergoten bloed maakt
Ze hebben zo hard geslagen
Dat ze nog steeds kunnen slaan
Minder dan één op de honderd en toch bestaan ze
En als je moet beginnen met schoppen voor de kont
Dan moet je niet vergeten dat ze de straat op gaan
De Anarchisten
Ze hebben een zwarte vlag
Halfstok op de Hoop
En de melancholie
Om mee te slepen in het leven
Messen om te snijden
In het brood van de Vriendschap
En de verroeste wapens
Om niet te vergeten
Minder dan één op de honderd en toch bestaan ze
En dat ze zich goed vast mogen houden arm in arm
Vrolijk, en daarom staan ze nog steeds rechtop
De Anarchisten