Rotterdam,vertalingen Léo Ferré, frans leren Vivienne Stringa
Rotterdam
Er was er nog maar één
En dat was die daar
Een haven in het Noorden dat bevalt wel
Vooral wanneer men er niet is
Dat maakt dat men er wel wil zijn
Dat maakt dat men niet goed weet
Of je de poëet moet pakken
Of dat je de hoer moet nemen ... uit Rotterdam
Waar er niet alleen maar hoeren zijn
Waar er niet alleen maar zeemannen zijn
Waar er verdwaalde honden zijn
En kinderen van de straat
Waar er niet alleen maar kooplui zijn
Waar er niet alleen maar binnenvaartschepen zijn
Waar er oude paarden zijn
Die bridgen met de dood
Waar er Chinese flikken zijn
Die denken dat ze de Koningin zijn
Waar er meisjes van zijde zijn
Die hun schede laten stromen
Op de rand van het trottoir
Als een verdriet dat er nog bij komt
Dat vanavond zal rondhangen
Langs de hele straat
Als dat tenminste eens op Rotterdam kon lijken
Waar er dode ratten zijn
Zoals die er in Parijs ook zijn
Waar er katten zijn gekruisd
Met oude muizen
Waar er niet alleen maar import is
Waar heel ver van de haven weg
Minnaars bij elkaar komen
En die daarna ook weer uit elkaar gaan
Waar er niet alleen maar bankbiljetten zijn
Op de drempel van de minirokken
En kerels die zich bezighouden met
Hun rommel ergens af te zetten
Waar er ongelukkigen zijn
Die hun kont zouden geven
Als het geven van je kont
Gelukkig zou maken
Als dat tenminste eens op Rotterdam kon lijken
Waar er moordenaars zijn
Verborgen in hun whisky
En ook krankzinnigen
Die de nacht niet zullen doorkomen
Waar er geen tabak is
Met karamelsmaak
Waar er arme soldaten zijn
Die Le Carmel zouden doorstaan
Waar er een Christus rechtop staat
Achter een nachtbar
Die praat met het einde
Met het einde van de nacht
Waar er ballingen zijn
Die uit hun ballingschap komen
In de hemel waar in prikkeldraad
Een stomme reclame staat
Als dat tenminste eens op Rotterdam kon lijken
Waar ik nooit naartoe zal gaan
Want ik ga naar de zon
Waar jij nooit naartoe zal gaan
Want overal is het hetzelfde
Ik neem de trein van het Zuiden
Jij neemt de trein van het Zuiden
Hij neemt de trein van het Zuiden
Tot aan het einde van de nacht
Als dat tenminste eens op Italië kon lijken