T'es chouette Léo Ferré
T'es chouette
Die nauwelijks je huid bedek (ken)
Met je handen van de balavonden
Om de bloemen van het kwaad te tekenen
Met je lok die tippelt
Boven op je smoel als een dreg
Met je tanden in het midden
Van je kussen van honderdduizend frank
Met je televisieheupen
ALs ik er niet ben om ze in de gaten te houden
Met je ogen om te onderhandelen
Met alle leorders uit de buurt
Met je tanden midden in het midden
Van je mond die niet alleen de lieve heer verschalkt
Met je schede die schandaal opwekt
De hoofdzonde verstoppen
Met je goud dat men gaat zoeken
In een goudmijn die niet zo hoog zit
Met je armen die een gaatje strakker zitten
Wanneer men niet helemaal de tijd heeft
Met je rivieren van diamanten
Wanneer men er van hapt natuurlijk
Met je keel en de pitjes
Die per twee gaan net als knuffels
Met je seringen pyjama
Die je aantrekt als ik er nietben
Met je geruite deux-pièce (s)
Waarvan ik alleen het bovenstukje ken
Met de woede onder je huid
Wanneer je moet buigen zoals riet buigt
Met mijn armen als een ketting
Op het moment waarop je me toeschreeuwt
C'est chouette ... c'est chouette!