Les amis d'ODILON REDON n'oublieront jamais son joyeux accueil lorsqu'ils venaient le surprendre au milieu de son travail. Sans quitter les gants de fil blanc avec lesquels il avait tenu le pinceau et la palette, il venait s'asseoir et son esprit s'épanouissait dans une conversation à la fois mesurée et enthousiaste.
Il mettait dans ses propos une douceur, une discrétion qui invitait l'interlocuteur à développer librement sa pensée et il l'écoutait attentivement, avec une bienveillance inlassable, avec, pour tout dire, une affection où se dépensait la richesse juvénile de son cœur. C'est pourquoi les jeunes artistes qui ont eu le bonheur de le connaître trouvaient ses conseils si précieux. Ils ne pouvaient pas croire
FRANS LEREN (4)
In Frankrijk is de doodstraf pas afgeschaft in 1981, toen François Mitterrand van de Parti Socialiste in mei 1981 tot Président verkozen werd. Daarvoor regeerde Valéry Giscard d'Estaing, met als minister van Justitie Alain Peyrefitte van 1977 tot 1981. Deze Peyrefitte trad hard op tegen criminelen, zoals bij Roger Knobelspiess, die vijftien jaar gevangenisstraf kreeg voor een diefstal van 800 francs (zo'n €120), die hij altijd ontkend heeft. Léo Ferré schreef, net voor de verkiezingen, een brief aan de minister van Justitie Alain Peyrefitte om Knobelspiess vrij te krijgen. De weg is lang voor iemand die beweert zichzelf te verbieden zich ooit met de zaken van anderen te bemoeien, maar die daarop dan soms, toch, een apart lichtschijnsel ontwaart dat zich uitsluitend
U bent op een dag bij mij thuis gekomen via een telefoontje, het mechaniek waarvoor Napoleon Austerlitz zou hebben weggegeven. Ik houd niet van die mechaniek waarvan we nu allemaal min of meer afhankelijk zijn geworden, omdat het een instrument van de onpersoonlijkheid is geworden en een schrikwekkende spiegel die valse beelden weerkaatst in dezelfde mate van valsheid als waarin wij hen dat welwillend laten doen. En die dag, waarom zou ik het verzwijgen, was ik bereid tot alle compromissen :
De hedendaagse poëzie zingt niet meer. Zij kruipt. Toch heeft zij het privilege van het onderscheid, zij duldt geen woorden van slechte reputatie, die negeert zij. Het komt de estheten goed uit dat François Villon een schurk was. Men neemt woorden slechts met een handschoen op : voor “ menstrueel ” schrijft men liever “ periodiek ”, en men blijft maar herhalen dat het medische termen zijn, die niet buiten de laboratoria noch de Codex mogen verschijnen. Het schoolse snobisme schrijft voor dat
'Le bestiaire', het middeleeuws dierenboek 'het Bestiarium', werd ook wel le "Livre des natures des animaux" genoemd. Het had in eerste instantie als doel op een eenvoudige manier de Christenmoraal te onderwijzen. Naar de traditie van de 'Physiologus', worden dieren in het Bestiarium gepersonifieerd en er worden gevoelens en karakters aan de dieren gegeven die vergelijkbaar zijn met die van de mens, zodat dit als voorbeeld kon dienen om preken te illustreren. Bestiaria waren gebaseerd op het idee zoals dat in Genesis verteld wordt, dat wil zeggen er bestaat een hiërarchische relatie tussen alle wezens die door
De ideale omstandigheden voor een poëzievertaling zouden zijn dat een groot dichter ook een groot dichter vertaalt die hij in het origineel gelezen heeft en voor wie hij een passie heeft. In dat geval zou de vertalende dichter in zijn eigen taal met mysteries van de poëzie kunnen spelen, met de prosodie, syntaxis, rijm en ritme, zoals de vertaalde dichter dat doet in zijn originele werk. Voor de perfectie van het resultaat zou er, bovendien, nog een soort van cogenialiteit tussen de twee dichters moeten bestaan om de gelijkenis tussen het origineel en de vertaling nog groter te maken. Maar dan moet de dichter, die op deze manier al in staat is de beste vertaling
